Opublikowane przez
Odmiana płonna kaliny koralowej (Viburnum opulus L. ‘Roseum’, synonim Viburnum opulus ‘Sterilis’), zwana również często buldeneżem (franc. boule de neige – kula śniegowa) to najbardziej popularna z ozdobnych odmian tego krzewu, rozpowszechniona w całym kraju, niezwykle piękna, od dawna chętnie sadzona jako roślina ozdobna, szczególnie w wiejskich ogrodach. Dlatego uważana za trochę staroświecką.
Kalina koralowa ‘Roseum’ ma wszystkie kwiaty płonne, w pełni kwitnienia śnieżnobiałe. Początkowo kwiaty są zielonkawe, natomiast przekwitając lekko różowieją. Kwiatostany kuliste, gęste, ciężkie, przewisające. Zakwita zwykle nieco wcześniej niż forma typowa. Kwitnie bardzo obficie przez 18-20 dni. Nie tworzy owoców, lecz liście jesienią nabierają efektownej czerwonopurpurowej barwy. Krzew ma rozłożysty pokrój, osiąga wysokość 2,5 m. Wymaga większej ilości światła niż zwykła kalina. Rozmnaża się z sadzonek zielnych i przez odkłady.
Płonna odmiana kaliny koralowej, czyli buldeneż, należy w ogóle do najstarszych spośród ozdobnych odmian drzew i krzewów – była znana w uprawie już w 1594 r.
W interesującej książce Marii Ziółkowskiej “Gawędy o drzewach” czytamy: „Specjalną, sadzoną wyłącznie dla dekoracji (w naszych pałacowych ogrodach już od XVII wieku) odmianą kaliny koralowej jest buldeneż (franc. Boule de neige – kula śniegowa) o kwiatach niepokalanej białości, wszystkich płonnych, ułożonych w idealną kulę”.
ZE STARYCH KSIĄG:
„Odmiana na którey wszystkie kwiaty na czcze się pozamieniały i dla tego podbaldach płaski w kulę się przeistoczył, bardzo się w ogrodach dla swey piękności upowszechniła pod nazwiskiem boule de neige; podoba się tym bardziey że kwiaty z początku zielonawe późniey śnieżystą białość dostaią; trwaią prócz tego długo i cały krzew gęsto pokrywaią. Rozmnaża się tylko przez odkładanie lub szczepienie, bo nigdy żadnego owocu nie wydaie.”
Źródło: Opisanie drzew i krzewów leśnych Królestwa Polskiego wydane przez Michała Szuberta w Warszawie, 1827
Viburnum Opulus (sterile) kalina znana pod nazwą “Boule de Neige” nie jest wprawdzie tak łatwa do przyjęcia jak bez, ale gdy już się raz zakorzeni i rozrośnie, stanowi prawdziwą ozdobę ogrodu. Głównym sekretem przyjęcia się tego krzewu jest krótkie jego przycięcie, na pół łokcia nad ziemią, po posadzeniu. Gdy tego zaniedbamy, to przez parę lat nie będzie rosnął wcale, tylko wypuści nędzne i drobne listki i nędzniejsze jeszcze brudno-zielonkawe kwiatki, na przyciętym zaś wyrastają w rok po posadzeniu parołokciowe pędy, które się szybko rozkrzewiają, i rozwijają bujnie, zarówno w miejscach wilgotnych nad stawami jak i na suchych piaszczystych wzgórkach (piszę to z doświadczenia).