Opublikowane przez
W latach 1927-1939 ukazywało się w Łodzi „Czasopismo Przyrodnicze Ilustrowane”, będące organem prężnie działającego Towarzystwa Przyrodniczego im. St. Staszica, redagowane przez Edwarda Mieczysława Potęgę. W zeszycie 3-4 rocznika z 1931 r. znajduje się artykuł o parku im. Staszica pióra Stefana Rogowicza (1891-1946), przedwojennego Naczelnika Wydziału Plantacji Miejskich w Łodzi. W związku ze zbliżającą się 130 rocznicą urodzin (23 marca) tej osobistości wielce zasłużonej dla łódzkiej zieleni miejskiej oraz w związku z tym, że rok 2021 ogłoszono Społecznym Rokiem Stefana Rogowicza, przypomnę niektóre z jego publikacji.
Park im. Staszica leży w samym centrum Łodzi, niedaleko dworca Łódź Fabryczna. Należy do najstarszych łódzkich parków miejskich. Powstał w 1901 r. według projektu ówczesnego ogrodnika miejskiego Leona Grabowskiego, który był również jego budowniczym. Zadziwia niezwykle funkcjonalnym rozplanowaniem przy niewielkiej powierzchni. Ogólny plan niewiele się zmienił przez te wszystkie lata, choć trudno oczekiwać, że jest dokładnie tak samo. Wiele drzew pamięta Stefana Rogowicza, który w latach 1930-1931 dokonał nieznacznej przebudowy parku im. Staszica. Co ciekawe większości gatunków drzew i krzewów wspomnianych przez Rogowicza w artykule z 1931 r. obecnie brak w parku. Natomiast gdy sprawdzałam, które z wyróżniających się drzew w parku im. Staszica, opisanych w publikacji „Parki Łodzi” z 1962 r., żyją do dziś – okazało się, że zniknęły tylko nieliczne (Park im. Staszica dawniej i dziś – część pierwsza oraz część druga). Niektóre z gatunków i odmian rosnących obecnie w parku należą do wyjątkowo rzadko spotykanych w Łodzi, a nawet w skali kraju.
Naczelnik Stefan Rogowicz zaprasza zatem na spacer po parku im. Staszica z lat trzydziestych XX w.
